কবিতা ৭৪/ সৰাপাত

- কিশোৰ কুমাৰ কলিতা

প্ৰত্যাশিত এজাক বৰষুণ

বুকুৰ কেনভাছ চিৰ সেউজীয়া

নৈপৰীয়া হৰ্ষ বিষাদ

চপৰা চপৰে খহে গৰা,

চকুৰ পচাৰতে উদং হয় বুকু ,

তথাপিও জীৱন জিন্দাবাদ ।

এনেকৈয়ে জীৱন ভটিয়াই,

অস্ত আকাশত সাতোৰঙী ৰামধেনু

ফাগুন মানেই নহয় সমাপ্তি

সৰাপাতৰো আছে ইতিহাস

বৃদ্ধাশ্ৰমৰ সমুখত কোন বিৰহৰ কবিয়ে লিখে -

"সমুখৰ সৰাপাতবোৰত

খোজ লাহেকৈ দিব।

কাৰণ, এই সৰাপাতেই এদিন

আপোনাকো দিছিল সেউজীয়া ছা।"