কবিতা ৪৩/ -খেতিয়ক

বিকাশ গোহাঁই

প্ৰতিটো কোৰৰ চাব

প্ৰতিটো নাঙলৰ সীৰলু

প্ৰতি টোপাল ঘামৰ লগত

মোৰ আজন্ম সম্পর্ক।

মোৰ হাত-ভৰি পানীয়ে খাইছে

ভৰিৰ বুঢ়া আঙুলিৰ নখচুকীয়াৰ বিষটো উজাইয়ে আছে।

তৎসত্ত্বেও মই যাবই লাগিব পথাৰলৈ

কৰিবই লাগিব খেতি-বাতি

খচিবই লাগিব বোকা-পানী....

যোৱা দুদিনৰ পৰা বলধ এটা চবকাত পৰিছে

মোমাই ঘৰৰ পৰা আনিছো এটা, আধিলৈ

মোৰ যে চৰকাৰী ট্ৰেক্টৰ নাই

আছে কেঁকোৰা নাঙল, দুবাহুত বল।

মই কৰি যাবই লাগিব খেতি-খোলা

বামক দ

দক বাম কৰি…

আকালৰ ভাত, নিদানৰ মাত….

এসাঁজ মোৰ বাবে।

এসাঁজ প্ৰজাৰ বাবে।

এসাঁজ ৰজাৰ বাবে।

পুৱা মানুহজনীয়ে অনা চাহ-জলপানৰ টোপোলাটোলৈ

বাট চাই থকাটো মোৰ বাবে

অন্য এক মাদকতা।