কবিতা ৬৮/ জোনাক সৰাৰ বাটেৰে

স্বপ্না  কলিতা

নোকোৱা কথাবোৰতে

মজি থাকোঁ আমি-তুমি আৰু মই !

চকুৰ পতাত ওলমি থকা ভাষাবোৰ,

ওঁঠৰ হাঁহিত বৈ পৰা ভাৱবোৰ,

মুখেৰে নোকোৱা কথাবোৰ,

বুজি পাওঁ আমি-তুমি আৰু মই !

বুকুৰ ধপধপনিত কঢ়িয়াই ফুৰো উশাহ !

তুমি মোক আৰু মই তোমাক বুজো ।

নিশাৰ নিৰ্জনতাত হিচাপ-নিকাচ কৰো ।

হৃদয়ৰ তুলাচনীৰে জোখো ।

ক'ত আমাৰ মৰমৰ সীমা ?

কিমান সৰে হেঙুলি আভা ?

জীৱন জীয়াৰ সংগ্ৰামত

তুমি-মই আৰু মই-তুমি

এটি এটি শুভ্ৰ শেৱালি !!