কবিতা ১৩২/ কামেংজনী

পল্লৱী শইকীয়া

নীলৰঙী চাদৰ পিন্ধা কামেংজনীক লগ পালো আজি

শুনিলো তাইৰ কুলুকুলু কৰুণ কান্দোনৰ ধ্বনি

কি দুখত বাৰু তাই আজীৱন

উচুপি থাকে...

কোনে ভঙিলে পাহাৰী কামেঙৰ

কোমল হিয়া খন...

কোনে সানি দিলে তাইৰ দেহত আজীৱন

বিষাদৰ ৰং...

বুকুত তাই কঢ়িয়াই ফুৰিছে আজিও প্ৰতাৰিত হিয়াৰ

হেজাৰ বিষণ্ণতাৰ শিল....

তথাপিও তাই আজিও ৰঙীলী পখিলী

অৰুণাচলী শিলে শিলে তাই জপিয়াই

গীত গাই....

বতাহৰ সতে উমলে তাই দিনে নিশাই

কথা পাতে পাৰৰ কঁহুৱাজাকৰ সতে

দুবাহুৰ দুশাৰী বিশাল পাহাৰৰ কোলাত মুখ গুজি নিশা তাই টোপনী যায়...

তাই যে পাহাৰী জীয়ৰী আজলী গাভৰু

আৰু পঢ়ক : কবিতা ১৩১/ মই মানুহবোৰক ছাঁ দেখো