কবিতা ১০৮/ বহুপৰ বৰষুণত

author-image
Asomiya Pratidin
New Update
কবিতা ১০৮/ বহুপৰ বৰষুণত

- জোনমণি দাস

Advertisment

বহুপৰ বৰষুণত ভিজি আছিল

এটা চাতক চৰাই

আইনাখনত ওপঙি আছিল দুটা চকু

মোৰ স্বস্তি স্বপ্ন সৃজনৰ সিপাৰে

চৰাইৰ মাতৰ দৰে সৰিছিল

বৰষুণৰ টোপালবোৰ

কাকডোঙাৰ দুপাৰত

এজাৰে আকাশ ছানিছিল

সৰি থকা এজাৰৰ পাহিত উবুৰি খাই পৰিছিল

মোক মাতি থকা হাতখনৰ হাতবাউল

এখিলা উকা কাগজত

নদীৰ নক্সা আঁকি আঁকি মই

দিশ হেৰুৱা নাবিক এজনক বিচাৰি ফুৰিছিলোঁ

এজাৰে আকুল কৰা আকাশ চুবলৈ

সময়ে ক'ত পোছাক খুলিছিল

ঘূৰি চাবলৈ ঘড়ীৰ আহৰি নাছিল

আইনাখনত ওপঙি থকা চকু দুটাই

দুখন চিলা হৈ উৰিবলৈ আহিছিল মোৰ চকুত

আৰু খেলিব খুজিছিল সূতা ছিঙা-ছিঙিৰ খেল

ইমান বৰষুণতো পিয়াহে

মোৰ ডিঙি মুচৰিছিল; আৰু মোৰ গোটেই গাত গজিছিল

অজস্ৰ কেকটাছ

বৰষুণত ভিজি ভিজি তেতিয়াও

এটা চাতক চৰায়ে পিয়াহত

চিঞৰি আছিল।

assamese poem